Sinds ik ben gaan coachen en door de opleiding die ik hiervoor heb gevolgd leef ik nu al een tijdje veel dichterbij mezelf en vanuit mijn eigen kracht. Open, eerlijk en puur, wat voor mij goed is. Dat klinkt makkelijker dan het is. In onze samenleving ligt er namelijk erg veel druk op “het goede doen”. Maar voor iedereen betekent dit weer wat anders, dit is ook waar conflicten ontstaan. Daarnaast is vaak wat door de groep of gemeenschap wordt gezien als “het goede” niet altijd wat goed is voor jou als individu.

Hierdoor kan er een ingewikkelde innerlijke strijd ontstaan tussen wat je denkt dat je moet doen en waar jij je eigenlijk goed bij voelt. Wat het nog extra ingewikkeld maakt is dat elk systeem waar mensen samen komen er weer andere gedachten op nahoudt over wat als goed wordt gezien en wat niet. Zo kunnen er bijvoorbeeld hele andere waardes worden gehanteerd bij het bedrijf waar je voor werkt versus de vriendengroep waar je bij hoort of het gezin waarin je bent geboren. Bovendien is er ook nog jouw innerlijke kompas over wat goed is voor jou, ook dat kan weer verschillen van alle anderen.

Stel, je bent opgegroeid in een gezin waarin vooral academische prestaties worden gevierd en waar hard werken een belangrijke pilaar is waarop je je levensgeluk baseert. Je groeit op met het geloof dat hard werk wordt beloond en dat het beste wat je kunt doen is promotie maken. Tijdens je carrière krijg je te maken met veel verschillende andere systemen en normen en waarden van anderen. Je zult waarschijnlijk meer trekken naar degene met dezelfde visie van jouw versie van “het goede”. Wanneer je samen een nieuwe gemeenschap vormt met anderen (een bedrijf) waar dezelfde visie geldt zal dit je gevoel van “het goede doen” versterken.

Maar stel dat je na een aantal jaar toch steeds vaker last krijgt van je interne kompas die aangeeft wat eigenlijk goed is voor jou. Dit kan bewust maar ook onbewust. Wanneer dit onbewust gebeurt kan dit leiden tot overspannen klachten of zelfs een burnout. Als je wel bewust bent van je kompas kan dit ook zorgen voor veel problemen. Je bent namelijk vanuit je gezin geconditioneerd om geluk te halen uit hard werken en promoties. Maar ergens hoor jij een stemmetje in je dat je veel liever minder zou werken, minder verantwoordelijkheid zou hebben en juist meer tijd zou willen hebben voor je hobby’s.

Toegeven aan je innerlijke wens kan voelen als fout. Het zit vaak zo diep wat je als kind hebt aangeleerd en wat je als volwassene daarna hebt bevestigd gekregen vanuit de gemeenschap waar je bij bent gaan horen. Omdat dit zo fout voelt kun je zelfs aan jezelf gaan twijfelen. Is er iets mis met me? Kan ik het dan niet? Ben ik niet goed genoeg?

Maar wat werkt voor je familie, vrienden of collega’s hoeft niet te werken voor jou. Dat je hebt gestudeerd voor een hoge functie met veel verantwoordelijkheid, wil niet zeggen dat dat is wat jouw levensgeluk zal vergroten. Daarnaast, dat je dit niet wilt betekent niet dat je het niet kan. Maar jouw geluk en wat uiteindelijk goed is voor jou ligt gewoon ergens anders.

Het accepteren van waar jouw kompas je heen stuurt en wat écht goed is voor jou kan heel lastig zijn. Het kan betekenen dat je afscheid wilt nemen van een carrière pad waarvan je eerder geloofde dat het het enige juiste was. Daarnaast kan het ook betekenen dat jouw vrienden en familie jouw nieuwe pad totaal niet begrijpen omdat je eerder altijd met hen dezelfde kant op ging.

Maar het is mogelijk om vanuit je eigen kracht volgens je eigen kompas te leven. Zodra je hebt geleerd hoe je dit voor jezelf kunt accepteren zul je meer rust vinden in je leven en zo alleen maar gelukkiger weer je eigen pad vervolgen.

If I can do it, so can you <3