Om te dromen is om te geloven, om te geloven is om te doen en om te doen is om door te zetten.
Ook wanneer het niet vanzelf gaat.

Een dromer, dat ben ik. Al van kleins af aan bedenk en schrijf ik de meest fantasierijke verhalen, gedichten en plannen. Van de droom om als Batman door de nacht te vliegen en te strijden tegen onrecht, tot de wereld veroveren met het zelf geschreven jazznummer ‘De jonge hontjes bloes’. Of de droom om directrice te worden van een bejaardetehuis zodat ik mijn ouders nooit hoefde te verlaten. Mooie dromen, die ik vervolgens nooit tot uitvoering bracht.

Nu is dat niet zo erg wanneer je 5 bent en je droom is om Batman te worden. Het is anders wanneer je inmiddels de 30 bent gepasseerd en stiekem wel zou willen dat de dromen die je hebt werkelijkheid worden.

En elk jaar weer dacht ik; “poeh! Wat zou het leuk zijn als dat zou gebeuren,…”

Er zijn een aantal dromen waar ik al lange tijd van hoop dat ze werkelijkheid worden. Ik bedacht ze jaren geleden, ik zag ze voor me en werkte ze uit. Elk jaar weer bleef ik denken, dromen en uitwerken. En elk jaar weer dacht ik; “poeh! Wat zou het leuk zijn als dat zou gebeuren,…”

Elk jaar kwamen dezelfde doelen en dromen terug op mijn goede voornemens lijstje. I know, goede voornemens,… ‘wat een onzin’. Maar ik houd er van. Ik houd ervan om mijn jaar in december af te ronden met terugblikken op wat is geweest en mijn januari te starten met vooruit kijken naar wat ik hoop te ervaren in dit nieuwe jaar.

Zo ook dit jaar. Daar stonden ze weer. De dromen die nu al voor de vierde (!!) keer op mijn lijstje verschenen en dus ook het afgelopen jaar weer niet werkelijkheid zijn geworden.

Het hele jaar had ik gewacht en uitgekeken naar momenten dat het dan eindelijk zo ver zou zijn. Ik was er klaar voor.

Hoe kan dat nu? Ik had het toch bedacht, ik had het voor me gezien en uitgewerkt. Het hele jaar had ik gewacht en uitgekeken naar momenten dat het dan eindelijk zo ver zou zijn. Ik was er klaar voor. Tot ik het dit jaar ineens pas écht zag. Nu denk je misschien “Ik zag het al lang. Hoe kon je dit nu missen?!,..” Maar tot dit jaar heb ik het gewoon niet gezien!

Alles had ik keurig gedaan. Behalve daadwerkelijk zelf actie ondernemen. Dat laatste deel had ik aan het universum overgelaten. Ik had nu al vier jaar lang gewacht op dat moment. Dat moment dat ik mijn plannen in kon gaan zetten. Zonder er zelf voor te zorgen dat dat moment er daadwerkelijk kwam.

Dit jaar staat er 1 ding op mijn lijst. (Naast natuurlijk de gebruikelijke voornemens die ergens in februari een stille dood zullen sterven; gezonder eten, minder Netflix en meer sparen, etc… ).

“Kom in ACTIE!” staat er met koeienletters in mijn schriftje.

Ik ben een dromer met actie. Een dromer die ervoor gaat zorgen dat er volgend jaar ruimte is voor nieuwe dromen.

Een dromer, dat ben ik. Maar dit jaar ben ik een dromer met een plan. Nee niet alleen een plan. Ik ben een dromer met actie. Een dromer die ervoor gaat zorgen dat er volgend jaar ruimte is voor nieuwe dromen. Omdat ik eindelijk iets ga afstrepen. Wie weet welke droom ik daarna ga oppakken. Voor je het weet galmt ‘De jonge hontjes bloes’ straks uit je speakers 😉